بزرگنمايي:

خبر یزد - تهران - ایرنا- پایگاه خبری الف در یادداشتی نوشت: مدتی است که صحبت‌ها و موضع گیری‌های متفاوتی علیه پزشکان کشور مطرح است و این فضا با رسانه‌ای شدن کوچکترین معضل و مشکلی ملتهب‌تر می‌شود.

در ادامه این یادداشت به قلم علی نبوی، می خوانیم: علت اعتراض افراد جامعه نسبت به جامعه‌ پزشکی، بروز حوادث تلخی در مناطق مختلف کشور به دلیل قصور یک پزشک بود. در حالی که برخی از سر دلسوزی نقدی را در مورد پزشکان کشور مطرح می‌کنند، افراد و جریانهایی با سوء استفاده از این موقعیت، سوار بر موج حملات شده و بی رحمانه بر پیکره جامعه‌ی پزشکی می‌تازند و تلاش می‌کنند تا به مقاصد شخصی خود برسند.
در سالهای اخیر با مطرح شدن مواردی مانند، حقوق بالای برخی از پزشکان کشور، اشتباه و قصور چند پزشک سهل انگار، بی مسئولیتی برخی از افرادِ جامعه‌ی پزشکی و مواردی از این دست، جریانی را در کشور شاهد هستیم که به بهانه نقد و احقاق حقوق ملت، سعی در نادیده گرفتن تلاش هزاران پزشک متعهد و متخصص در کشور است.
پزشکی و طبابت برخلاف تمامیِ مشاغل و تخصص‌های دیگر، پیش از آنکه شغلی برای کسب درآمد باشد، رسالت مهمتری دارد و توجه به جان و سلامت بشر را در حیطه‌ وظایف خویش می‌بیند. رسالت یک پزشک در طول مدت خدمت او به وجود نمی‌آید، بلکه از همان ابتدا پزشکان برای رسیدن به چنین آرمانِ والایی، با سوگند یاد کردن متوجهِ قداستِ راه پیش رویشان می‌شوند.
ایران زمین در کنار پروراندن دانشمندان و فیلسوفانِ بنام، همواره اطبا و حکمایی را به خود دیده که علم طبابت را به قله‌های افتخار رسانده‌اند. طبیبان این آب و خاک همواره در میان مردم از با آبروترین و ارجمندترین اشخاص جامعه بوده و امروزه نیز هستند. افتخار و احترام به پزشکان تا زمانی که طبیبان با دستان پرمهر خود به یاری بیماران می‌شتابند، همواره خواهد بود. احترام به جایگاه پزشکان محدود به زمان و مکان فعالیت پزشک نمی‌شود و از بوعلی سینا بوده تا بزرگان این عرصه در امروز ادامه داشته و دارد.
طبابت شاید تنها شغل و تخصصی در جهان باشد که تالار افتخارات اعضایش محدود به تقدیرنامه و جوایز بین المللی نمی‌شود. بزرگ‌ترین دستاورد یک پزشک ادامه‌ی حیات و سلامتیِ شخصی است که به کمک طبابت او سلامتی خود را بازیافته است. خداوند پزشکان را مورد لطف خویش قرار می‌دهد و با یاری دادن به دستانِ یک پزشک، او را وسیله‌ای برای احیای حیات انسانها قرار می‌دهد. هربار که دستان پزشکان به مدد خداوند شفای بیماری را رقم می زند، خداوند پاداشی را که وعده کرده را به آنان اعطا می‌کند که همانا برابر با نجات جان تمامی انسانهاست. شاید این بزرگترین پاداشی است که خداوند در قبال کار نیک به انسانها داده و پزشکانِ متعهد، در طول دوران خدمت خود، به کرات مفتخر به رسیدن به این جایگاه می‌شوند.
چه بسا به دلیل رفیع و والا بودن مقام و جایگاه پزشکان، همواره رفتار آنان زیر ذره بین جامعه بوده و هست. وقتی رتبه و منزلت اجتماعی یک پزشک چنین عظیم تعریف می‌شود، بدیهی است که توقع و تلقی جامعه نیز از آنان متفاوت باشد. علت بزرگ شدن و یا بزرگ نمایاندن قصور یک پزشک نیز استفاده از همین نکته‌ی فوق است. هر قدر که خدمت در لباس پزشکی برکت و منزلت دارد، کج روی خود پزشک و یا دست اندازی پلیدان و حسودان به این جایگاه، آفتی برای جامعه‌ی پزشکی است. این مطلب هر دوی این انحرافات را دربر می‌گیرد؛ چه آنکس که از روی غرض ورزی به منزلت پزشکان حمله می‌نماید، چه آن پزشکی که رسالت خود را فراموش کرده و به حرفه‌ی خود تنها به دید منبع در آمدی پر سود نگاه می‌کند.
همواره میان مشاغل و حرفه‌های گوناگون مقایسه‌هایی انجام می‌گردد که گه گاه به اظهار نظرهای ناعادلانه و غیر کارشناسی منجر می‌شود. پزشکان از این غائله مستثنی نبوده و همواره میزان درآمد و سختی کار آنها با دیگر مشاغل جامعه مقایسه می‌گردد. فعالیت تمام اشخاص در هر شغلی با ارزش و با اهمیت است. به همین دلیل در مقایسه‌ی مشاغل باید همه‌ی جوانب را در نظر گرفت تا قضاوتی ناحق صورت نگرفته و حقی زایل نشود.
افرادی که فعالیت پزشکان را ناچیز می‌شمارند و کار آنها را ساده می‌پندارند، به ناحق حساسیت‌های موجود در حرفه‌ی آنها را نادیده می‌گیرند. ظرافت برداشتن عضوی ذره بینی از بدن شخص توسط یک جراح و یا قدرتِ شکل دادن به استخوان بندی یک بیمار، ترکیب بی نظیری از ظرافت، دقت و قدرتی است که یک پزشک با کنار هم قرار دادن آنها به درمان بیماران می‌پردازد.
آنچه تا اینجا ذکر شد، توضیح واضحات بود. همه‌ی ما در زندگی خود بارها با یکی از اعضای جامعه پزشکی برخورد داشته‌ایم و آنچه که از آنان دریافت نموده‌ایم عموماً خدمتی صادقانه بوده است. البته نباید منکر آن شد که در مواردی هم شاهد برخوردی خارج از حوزه‌ی ادب و یا تشخیصی نادرست در مورد بیماری خود بوده‌ایم. از جایگاه و منزلت پزشک گفتیم و از آنان به نیکی یاد شد؛ اما باید توجه داشت که هیچ پزشکی معصوم نبوده و ممکن است در دوران فعالیت خود خطایی را عمداً و یا سهواً انجام داده باشد.
آنچه که نباید ازآن غافل شد، ذات مقدس و شریفِ فعالیت پزشکان است که نباید آن را با قصور و خطایِ یک یا چند پزشک در هم آمیخت. فعالیت و رسالت یک پزشک امری است که به خودی خود، دارای جایگاهی و مقامی والاست. آنچه که محکوم و مغضوب است، فعالیت و رفتار ناشایست افرادی است که ممکن است در هر شغل و یا حوزه‌ای فعالیت داشته باشند و ناپاکی آنان، موجب آلودگیِ دریای بیکران خدمات پزشکان نمی‌شود. البته مردم از جامعه پزشکی این توقع را دارند که جامه‌ی سپید پزشکان هرگز آلوده به ناپاکی‌ها نگردد و اگر هم چرکی به خود دید، جامعه‌ی پزشکی مقدم بر تمام دستگاه‌ها نسبت به پاک نمودن آن همت بورزد.
*منبع: پایگاه خبری الف/2شهریور 95
** اول ** 1337