بزرگنمايي:

خبریزد- روشهای پرداخت برای به حداقل رسانیدن خطر عدم پرداخت در طول تاریخ تحولاتی را پشت سر گذاشته است كه از جمله جدیدترین روش پرداخت در بازرگانی بین الملل به وسیله ارزهای دیجیتال صورت میپذیرد.

روشهای پرداخت در معاملات بین المللی، نظر به عوامل مختلف، متفاوت است. طرفین با در نظر گرفتن میزان اعتمادی كه به همدیگر دارند و نیز با ملاحظه اوضاع و احوال اقتصادی و سیاسی ، یكی از انواع روشهای پرداخت را در معامله خود انتخاب می نمایند.

پرداخت نقدی یا پیش پرداخت، پرداخت بر روی حساب باز یا وعده دار، پرداخت بر روی برات، پرداخت ازطریق اعتبار اسنادی ( L/C ) و پرداخت از طریق ارزهای دیجیتال از جمله روش های پرداخت در معاملات بین المللی هستند.

پرداخت نقدی یا پیش پرداخت :

در این حالت خریدار كالا ، تمام وجه آن را همراه با سفارش كالا در اختیار فروشنده قرار می دهد. بعد فروشنده كالا را برای وی ارسال می نماید كه در این روش عمده ریسك متوجه خریدار به نفع فروشنده است. ( كه از معایب عمده آن نیز می باشد)

در صورتی كه فروشنده اقدام به ارسال كالا نكند یا كالای ارسالی او دارای ویژگی ها و مشخصات مورد نظر در هنگام معامله نباشد، مشكلات فراوانی ایجاد شده و خریدار متضرر می شود.

پرداخت بر روی حساب باز :

این روش از نظر ریسك و اعتماد، درست در مقابل روش پیش پرداخت قرار دارد. در اینجا فروشنده بر اساس تفاهمی كه با خریدار نموده است اقدام به ارسال كالا نموده و مالكیت خویش را با ارسال كالا و اسناد حمل از دست می دهد و در اختیار خریدار قرار می دهد. خریدار نیز بر اساس تفاهم اقدام به پرداخت مطابق شرایط قرارداد می نماید. در این حالت فروشنده اطمینان كامل به خریدار داشته و نیز دولت محدودیت هایی بر صادرات و واردات كالا ایجاد نمی نماید. با این حال ریسك این روش پرداخت بر دوش فروشنده می باشد كه برای كاهش ریسك می تواند كالا را در چند مرحله ارسال نماید و پس از دریافت وجه مقدار كالای حمل شده مابقی كالا را ارسال نماید.

 پرداخت بر اساس برات (وصولی – اسنادی):

برای اطمینان بیشتر معامله (نسبت به دو روش ذكر شده ) و صحت كالای ارسالی، طرفین می توانند از طریق برات معاملات خویش را انجام دهند. بدین منظور فروشنده اقدام به ارسال كالا نموده و اسناد حمل را مستقیماً برای خریدار ارسال می كند و همراه آن براتی در وجه خریدار صادر می كند ( برات وصولی یا ساده ). با این حال فروشنده كالا به منظور حصول اطمینان بیشتر سعی در ارسال كالا از طریق بروات اسنادی می كند.

پرداخت بر اساس برات اسنادی :

در این حالت فروشنده اسناد را از طریق بانكی ارسال می كند، یعنی از بانك كارگزار خود می خواهد كه اسناد را همراه با برات به بانك كارگزار در كشور خریدار ارسال نماید كه پس از وصول آن اسناد توسط بانك بر اساس نوع برات ( دیداری – مدت دار ) اسناد در اختیار خریدار قرار می دهد.

در این حالت بانك كارگزار خریدار در مقابل برات دیداری هنگامی اسناد را به خریدار تحویل می دهد كه وجه آن را از وی دریافت نماید و در مقابل برات مدت دار، ظهرنویسی و قبول خریدار را گرفته و اسناد را به وی تحویل می دهد و در سر رسید مبلغ برات را گرفته و تحویل بانك كارگزار فروشنده قرار می دهد.

بنابر این در برات اسنادی چهار طرف: فروشنده، بانك كارگزار فروشنده، بانك كارگزار خریدار و خریدار دخیل می باشند. البته این بانكها در خصوص مندرجات اسناد و … مسئولیتی نداشته و تنها ریسك فروشنده در دریافت وجه كالا را كاهش می دهد.

در برخی كشورها بانك كارگزار نام خویش را بر روی برات در كنار نام خریدار درج می نماید كه بیانگر تضمین پرداخت وجه برات در زمان سررسید آن می باشد و تضمین صادر كننده را افزایش می دهد.

پرداخت ار طریق اعتبارات اسنادی ( L/C ):

اعتبار اسنادی قراردادی است كه به موجب آن وارد كننده كالا به بانك گشاینده اعتبار دستور می دهد وجه كالا را به صادر كننده بپردازد. بانك گشاینده اعتبار به محض ارائه اسناد مقرر مستقیماً یا با واسطه بانك دیگر (معرفی شده) كه در كشور صادركننده واقع است وجه كالا را به صادر كننده می پردازد.

مزایایی كه اعتبارات اسنادی ( L/C ) برای خریدار دارد :

توانایی بررسی اینكه صادر كننده به شرایط معامله عمل نموده یا خیر

بارگیری كالا در خلال یك برهه زمانی مشخص و كوتاه انجام می شود.

كالا با استانداردها و رویه های جهانی و قیمت مناسب تولید و فروخته می شود.

دریافت وام و اعتبار از بانك جهت پرداخت فوری وجه اعتبار به فروشنده

از طریق بانك راهنمایی شده و توصیه های حرفه ای دریافت می كند.

درصورتیكه شرایط مندرج در L/C را رعایت كند هیچ خطری در خصوص عدم دریافت وجه وجود ندارد پرداخت وجه در بانكی در كشور خودش انجام می شود.

توانایی دریافت وجه كالا بعد از بارگیری انجام می شود.

از طریق بانك توصیه های حرفه ای دریافت می كند.

البته این روش دارای معایبی است از جمله: وقت گیر بودن مراحل گشایش اعتبار و پرهزینه بودن آن

گروهها و افراد موثر در روش اعتبار اسنادی :

خریدار: پس از انتخاب فروشنده و مذاكره اولیه و یك توافق بین آنها شكل می گیرد و خریدار با دردست داشتن پیش فاكتور ( در ایران نیاز به مجوز ثبت سفارش ) به بانك گشاینده اعتبار مراجعه و تقاضای گشایش اعتبار اسنادی می نماید.

بانك گشاینده: این بانك در كشور خریدار واقع است و در صورتی كه فروشنده به تعهدات خود عمل نماید وجه معامله را به نیابت از خریدار پرداخت می نماید.

بانك كارگزار: این بانك در كشور فروشنده واقع است و در اصل نماینده بانك گشاینده است و وظیفه ابلاغ اعتبار اسنادی به فروشنده و دریافت وجه از بانك گشاینده و انتقال به فروشنده را برعهده دارد.

فروشنده: كه متعهد می شود طبق شرایط اعتبار اسنادی كالا را در برهه زمانی مشخص تولید و جهت استفاده خریدار ارسال نماید.

انواع اعتبارات اسنادی از نظر تعهدی :

اعتبار اسنادی برگشت پذیر: كه بدون اطلاع قبلی ذینفع قابل اصلاح یا ابطال می باشد كه ریسك فروشنده در آن زیاد است.

اعتبار اسنادی غیرقابل برگشت: كه جهت هرگونه اصلاح یا ابطال نظر موافق اعضاء ال سی لازم است.

اعتبار اسنادی غیرقابل برگشت تایید شده: كه فروشنده درخواست تضمین بیشتر از سوی بانكهای كشور خودش را دارد.

انواع اعتبار اسنادی از لحاظ مدت و زمان پرداخت وجه L/C :

اعتبار اسنادی دیداری: بعد از ارسال كالا و اسناد طی مراحل وجه كالا ردوبدل می شود.

اعتبار اسنادی مدت دار: در مدتی مشخص در اعتبار وجه كالا رد و بدل می شود.

اعتبار اسنادی ریفانیانس:   بانك وجه را پرداخت می كند و در مدت مشخص شده وجه و بهره را از خریدار میگیرد.

اعتبار اسنادی یوزانس: بانك با گرفتن وثیقه از خریدار وجه را پرداخت می كند و بعد در سررسید مشخص وجه و بهره را از خریدار می گیرد.

پرداخت از طریق ارز دیجیتال بیت كوین:

بیت‌کوین   ( Bitcoin ) یک رمزارز و نظام پرداخت جهانی با کارکردهای مشابه پول بی‌پشتوانه است، ولی از نظر حقوقی هنوز هیچ کشوری آن را به عنوان پول قانونی به رسمیت نشناخته‌است.از نظر فنی بیت‌کوین نخستین پول دیجیتال غیرمتمرکز است. چرا که بدون بانک مرکزی یا مسئول مرکزی کار می‌کند.این شبکه همتابه‌همتا است و تراکنش‌ها، مستقیماً و بدون واسطه بین کاربران انجام می‌شود.

هیچ‌کس مالک شبکه بیت‌کوین نیست و مانند ایمیل، این کاربران بیت‌کوین هستند که آن را کنترل می‌کنند. کاربردهای بیت‌کوین در هیچ‌کدام از دیگر سیستم‌های پرداخت دیگر یافتنی نیست.

بیت‌کوین را شخص یا گروهی از اشخاص ناشناس تحت نام ساتوشی ناکاموتو اختراع و در سال 2009 به عنوان یک نرم‌افزار متن‌باز عرضه شد.

در چند سال گذشته ارزش بیت‌کوین در بازارهای جهانی از چند صدم دلار آمریکا به چندهزار دلار افزایش یافته‌است.شمار شرکت‌های خدماتی و تاجرانی که بیت‌کوین می‌پذیرند نیز در حال افزایش است.

در سال 2015 ، تعدادی بازرگانانی که بیت‌کوین را پذیرفته‌اند به بیش از صدهزار نفر رسید. کارمزد کارت‌های اعتباری بین دو تا سه درصد و کارمزد بیت‌کوین بین صفر تا دو درصد است. در اواخر سال 2013 دانشگاه نیکوزیا به عنوان نخستین دانشگاه، بیت‌کوین را پذیرفت و شروع به ارائه یک برنامه تحصیلی در مطالعه ارز رمزها کرد.

بازرگانان پذیرنده بیت‌کوین، از خدمات پرداخت ارائه دهندگان بیت‌کوین مانند BitPay یا Coinbase استفاده می‌کنند. هنگامی که یک مشتری در بیت‌کوین پرداخت می‌کند، ارائه‌دهنده سرویس، بیت‌کوین را از طرف فروشنده می‌پذیرد، به‌طور مستقیم آن را تبدیل، و مقدار به دست آمده را با کارمزدی کمتر از یک درصد به حساب بانکی فروشنده می‌فرستد. 

شرکت‌های بیت‌کوین همواره با بازکردن حساب در بانک‌های سنتی، مشکل داشته‌اند. در سال 2014 بانک اچ‌اس‌بی‌سی سرویس دهی به صندوق‌های تأمینی با لینک به بیت‌کوین را رد کرد. در همین سال، بانک مرکزی استرالیا حساب‌های وابسته به کسب و کار با بیت‌کوین را بست. به‌طور کلی بانک‌های استرالیا به بستن حساب کاربرانی که از کسب و کارهای ارزی دارند، شُهره‌اند. با این حال، بانک‌های استرالیا فناوری بلاک‌چِین که اساس آن بیت‌کوین است را پذیرفته‌اند. در گزارشی در سال 2013 ، بانک مرکزی آمریکا (فدرال رزرو) بیت‌کوین را به عنوان ابزار عمده پرداخت برای تجارت الکترونیک و یک رقیب جدی برای ارائه دهندگان انتقال پول سنتی پذیرفت." در ماه ژوئن سال 2014 ، نخستین بانک که بدون کارمزد، سپرده‌ها را تبدیل به بیت‌کوین می‌کند، در بوستون باز شد. 

نتیجه گیری :

برآیند مقایسه اعتبارات اسنادی با سایر روشهای پرداخت آن است كه به طور قطع روش اعتبار اسنادی مطمئن ترین و در عین حال پیچیده ترین روش برای بسیاری از بازرگانان است. ولی با توجه به معایبی كه دارد در بعضی از كشورها كه تعاملات خوب با همدیگر دارند از این روش كمتر استفاده می شود. اما در كشور ما ایران با توجه به دور بودن از بازارهای جهانی به لحاظ بعد مسافت و همچنین با در نظر گرفتن اوضاع سیاسی كشورهای همسایه، این روش برای كاهش ریسك جایگاه خاصی دارد و به عنوان مهمترین روش واردات كالا مطرح می‌شود.