چاپ

خبر یزد - تنها فروشنده‌ خورجین در استان یزد که از کسادی بازار این هنر دستی گلایه دارد، می‌گوید: این روزها کسی دیگر خورجین را جزو صنایع دستی به شمار نمی‌آورد چون نه دیگر یزد شهر دوچرخه‌هاست و نه چهارپا سواری در یزد داریم.
به گزارش ایسنا- منطقه یزد، خورجین به زبان پارسی میانه «بار جامک»( barjamak )، نوعی کیسه‌ است که بر پشت حیوانات باری قرار داده می‌شود و از آن برای حمل بار استفاده می‌کنند.
خورجین‌ها معمولاً از دو جوال تشکیل شده‌اند که نیمی از دهانه‌ی هر دو را به هم می‌دوزند و در حمل و نگهداری اشیاء نفیس و قیمتی به ویژه در مواقع کوچ مورد استفاده عشایر قرار می‌گیرد و تقریباً حکم صندوقچه را دارد و شاید به دلیل همین کارایی در زمره‌ی جهیزیه‌ی دختران عشایری هم به‌شمار می‌آیند.
خورجین که نوعی از دست‌بافت‌های بی‌گره‌ی عشایر است، توسط زنان روی دارهای افقی و معمولاً با انتخاب نقوش سنتی، بافته می‌شود.
علاوه بر استفاده خورجین در بین عشایر، نوع دیگری از خورجین نیز وجود دارد که عمدتاً توسط دوچرخه‌سواران استفاده می‌شود و یزدی‌ها که روزی میراث‌دار عنوان شهر دوچرخه‌ها بودند، بیشتر از این نوع خورجین استفاده می‌کردند.
این هنر صنایع دستی نیز همانند بسیاری از رشته‌های دیگر دستی این روزها با پیشرفت علوم و رشد زندگی ماشینی رو به فراموشی رفته و در یزد که روزگاری بافندگان و خریداران خود را داشت، روز به زوال است.
«عباس زارع بیدکی» یکی از قدیمی‌های بازار سنتی یزد و تنها فروشندگان خورجین این روزهای استان یزد در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایسنا – منطقه یزد، از کسادی بازار فروش خورجین می‌گوید.
وی اظهار می‌کند: بیش از 50 سال است که در حرفه‌ی فروش خورجین چهارپایان، دوچرخه و موتورسیکلت فعالیت دارم ولی این روزها فقط ساعاتی را در حجره می‌نشینم و دوباره به خانه باز می‌گردم.
زارع بیدکی می‌گوید: این روزها خورجین‌های ابریشمی یزد با وجود کیفیت بسیار بالایی که دارند، برخلاف روزگاری که در شهر دوچرخه‌ها فروش فراوانی داشتند، دیگر فروش ندارند.
این کاسب 70 ساله‌ی یزدی از عباس آقایی که تنها خورجین‌باف یزد است، یاد می‌کند و می‌گوید: این بافنده‌ی اشکذری به دلیل کهولت سن و رکود بازار هرچند وقت یک بار اجناسش را به اینجا می‌آورد و به قول خودش با نان و چایی زندگی را سپری می‌کند.
وی در مورد وضعیت نامطلوب بازار این محصول، عنوان می‌کند: دیگر استادکاری و شاگردی برای این هنر دستی تمام شده و من هم اگر جنس‌های عباس آقای اشکذری را تمام کنم، دیگر فروشنده‌ی خورجین در یزد نخواهیم داشت.
زارع بیدکی با بیان این ‌که درآمد کنونی وی در هفته کمتر از 50 هزار تومان است، تصریح می‌کند: البته امروز بعد از مدت‌ها 10 هزار تومان کاسبی کرده‌ام که خدا را از این بابت شکر می‌کنم.
وی با اشاره به خورجین‌های انباشته شده‌ی داخل مغازه‌اش، می‌گوید: این خورجین‌های باکیفیت به دلیل گرانی نخ ابریشم، ارزشی حدود 200 هزار تومان دارند اما با توجه به کسادی بازار آن‌ها را تنها به قیمت 48 هزار تومان می‌فروشم ولی با این وجود خریدار چندانی ندارند.
این فروشنده‌ی خورجین، حفظ این هنر را مستلزم حمایت میراث فرهنگی می‌داند و می‌گوید: متاسفانه هیچ کسی یادش نیست که خورجین هم از صنایع دستی است، شاید چون نه دیگر یزد، شهر دوچرخه‌هاست و نه چهارپا سواری در این روزگار مدرن مرسوم است.
انتهای پیام