بزرگنمايي:

خبر یزد - ایسنا /پژوهشگران دانشگاه «ام‌آی‌تی» یک جایگزین سازگار با محیط زیست را برای ریزدانه‌های مورد استفاده در برخی از محصولات بهداشتی و زیبایی طراحی کرده‌اند.
میکروپلاستیک‌ها یک خطر زیست‌محیطی هستند که تقریبا در همه جای زمین وجود دارند و در اثر تجزیه لاستیک‌ها، لباس‌ها و بسته‌بندی‌های پلاستیکی آزاد می‌شوند. یکی دیگر از منابع مهم ریزپلاستیک‌ها، ریزدانه‌هایی هستند که به برخی از پاک‌کننده‌ها، مواد آرایشی و سایر محصولات زیبایی اضافه می‌شوند.
به نقل از ام‌آی‌تی نیوز، مهندسان شیمی دانشگاه «ام‌آی‌تی»(MIT) در تلاش برای توقف استفاده از برخی ریزپلاستیک‌ها در منبع آنها، گروهی از مواد زیست‌تخریب‌پذیر را توسعه داده‌اند که می‌توانند جایگزین دانه‌های پلاستیکی مورد استفاده در محصولات زیبایی شوند. این پلیمرها به قندها و آمینواسیدهای بی‌ضرر تجزیه می‌شوند.
«آنا ژاکلنک»(Ana Jaklenec) پژوهشگر ارشد «مؤسسه پژوهش یکپارچه سرطان کخ» در دانشگاه ام‌آی‌تی گفت: یکی از راه‌های کاهش مشکل ریزپلاستیک، کشف چگونگی پاکسازی آلودگی موجود است اما نگاه به آینده و تمرکز بر ایجاد موادی که در وهله اول ریزپلاستیک تولید نمی‌کنند نیز به همان اندازه اهمیت دارد.
این ذرات می‌توانند کاربردهای دیگری نیز داشته باشند. ژاکلنک و همکارانش در این پژوهش جدید نشان دادند که می‌توان از این ذرات برای محصور کردن مواد مغذی مانند ویتامین A استفاده کرد. غنی‌سازی مواد غذایی با ویتامین A و سایر مواد مغذی می‌تواند به برخی از دو میلیارد نفری که در سراسر جهان از کمبود مواد مغذی رنج می‌برند، کمک کند.
پژوهشگران برای بررسی توانایی ذرات جدید در جایگزینی ریزدانه‌هایی که اغلب به پاک‌کننده‌ها اضافه می‌شوند، آنها را با کف صابون مخلوط کردند.
پژوهشگران دریافتند صابون مخلوط‌شده با ذرات جدید، مؤثرتر از پاک‌کننده‌ حاوی ریزدانه‌های پلی‌اتیلن است. همچنین، آنها دریافتند که ذرات زیست‌تخریب‌پذیر جدید در جذب عناصر بالقوه سمی مانند فلزات سنگین، عملکرد بهتری را نشان می‌دهند.
«لینزیشوآن ژانگ»(Linzixuan Zhang) از پژوهشگران این پروژه گفت: ما می‌خواستیم اولین گام را برای نشان دادن این موضوع برداریم که چگونه می‌توان گروه جدیدی از مواد را توسعه داد و سپس از آنها در برنامه‌های گوناگون استفاده کرد.
پژوهشگران امیدوارند که نوآوری آنها بتواند به کاهش قابل توجه میزان ریزپلاستیک‌های ناشی از محصولات بهداشتی و زیبایی در محیط زیست کمک کند.
این پژوهش در مجله «Nature Chemical Engineering» به چاپ رسید.