بزرگنمايي:

خبر یزد - به گزارش تابناک به نقل از اطلاعات آنلاین، نتایج یک پروژه علمی - تحقیقاتی محققان دانشگاه کمبریج نشان می دهد که یک ژن خاصی در سگ ها و انسان ها مشترک است.
به تازگی مجله ساینس در مقاله جدیدی نوشت: این گروه از محققان ژنی را شناسایی کردند که به شدت با چاقی در سگ‌های خانگی مرتبط است. آن ها دریافتند که همین ژن با افزایش وزن در انسان نیز مرتبط است.
از آنجایی که چاقی نه تنها در انسان‌، بلکه در سگ‌ها نیز رو به افزایش است، مطالعه علمی می‌تواند راهگشا برای تعادل بین ژنتیک، رژیم غذایی و سبک زندگی باشد.
النور رافان، نویسنده ارشد این مقاله و یکی از محققان گروه فیزیولوژی و توسعه دانشگاه کمبریج گفت: نگرش غالب نسبت به چاقی این است که مردم در مورد کنترل آنچه می‌خورند کمی بی‌معنی هستند، در حالی که در واقع، داده‌های ما نشان می‌دهد که اگر فردی پرخطر هستید، برای لاغر نگه داشتن شما تلاش بیشتری می‌شود.
رافان به عنوان دامپزشک مدت‌هاست که به دنبال مطالعه ژنتیک حیوانات برای کشف بینش‌های بیولوژیکی گسترده‌تر است که در همه گونه‌ها از جمله گونه‌های ما کاربرد دارد
برای این مطالعه، او و همکارانش بر روی سگ‌های "لابرادور رتریور"های انگلیسی تمرکز کردند.
او گفت: «هر کسی که سگ‌ها را بشناسد می‌داند که شروع با لابرادورها ایده خوبی است، زیرا آنها بسیار مستعد چاق شدن هستند. آنها به این شهرت دارند که سگ‌های واقعاً غذاخور هستند و واقعاً به غذا وسواس دارند.»
این تیم نمونه‌هایی را از 241 سگ جمع‌آوری کرده و یک مطالعه مرتبط با ژنوم انجام دادند که کل مجموعه ژن‌های یک موجود زنده را برای شناسایی مناطق مرتبط با یک ویژگی خاص بررسی می‌کند.
گفتنی است که پنج ژن برتر نیز در چاقی انسان وجود دارد که یکی از موثرترین آنها DENND1B نام دارد.
آنها ارزیابی کردند که سگ‌ها چقدر صاحبان خود را برای غذا آزار می‌دهند و اینکه آیا آنها اهل غذا خوردن هستند یا خیر.
رافان گفت: «سگ‌های کم‌خطر بدون توجه به اینکه صاحبانشان غذا و ورزش را مدیریت می‌کنند، وزن سالمی داشتند. اما اگر سگی با خطر ژنتیکی بالا همراه باشد، اگر صاحبش از رژیم غذایی و ورزش راضی بود، احتمالاً واقعاً اضافه وزن را خواهید دید.»
برای رافان، این مطالعه دو نکته مهم دارد. نکته اول، نور جدیدی که در مسیر چگونگی تأثیر DENND1B بر مغزی که مسئول تنظیم تعادل انرژی و اشتها است، ایجاد می شود.
وی در این باره گفت: این سیستم که به عنوان مسیر لپتین-ملانوکورتین شناخته می‌شود، یک هدف کلیدی برای برخی از داروهای ضد چاقی است.تنها با درک زیست شناسی و تفاوت‌های ظریف آن می‌توان درمان و مدیریت چاقی را بهبود بخشیم.
نکته دوم این که این مطالعه به محققان اجازه داد تا خطر ژنتیکی چاقی را در سگ‌های منفرد و میزان تلاش لازم برای حفظ وزن سالم آنها را تعیین کنند. اندازه‌گیری این در سگ‌ها آسان‌تر از انسان‌ است، زیرا رژیم غذایی و ورزش آنها کاملاً توسط صاحبان آنها کنترل می‌شود.
رافان تاکید کرد: ما نباید با صاحبان سگ‌های دارای اضافه وزن بد رفتار کنیم.این به این معنا نیست که آنها افرادی ناامید نیستند که به حیوانات خانگی خود اهمیت نمی‌دهند. بلکه فقط حیواناتی دارند که دائماً به دنبال فرصتی برای خوردن هستند و فقط مقدار کمی غذای بیشتر، در هر روز، برای افزایش وزن در طول زمان کافی است.
نتایج یک پروژه علمی - تحقیقاتی محققان دانشگاه کمبریج نشان می دهد که یک ژن خاصی در سگ ها و انسان ها مشترک است.
به تازگی مجله ساینس در مقاله جدیدی نوشت: این گروه از محققان ژنی را شناسایی کردند که به شدت با چاقی در سگ‌های خانگی مرتبط است. آن ها دریافتند که همین ژن با افزایش وزن در انسان نیز مرتبط است.
از آنجایی که چاقی نه تنها در انسان‌، بلکه در سگ‌ها نیز رو به افزایش است، مطالعه علمی می‌تواند راهگشا برای تعادل بین ژنتیک، رژیم غذایی و سبک زندگی باشد.
النور رافان، نویسنده ارشد این مقاله و یکی از محققان گروه فیزیولوژی و توسعه دانشگاه کمبریج گفت: نگرش غالب نسبت به چاقی این است که مردم در مورد کنترل آنچه می‌خورند کمی بی‌معنی هستند، در حالی که در واقع، داده‌های ما نشان می‌دهد که اگر فردی پرخطر هستید، برای لاغر نگه داشتن شما تلاش بیشتری می‌شود.
رافان به عنوان دامپزشک مدت‌هاست که به دنبال مطالعه ژنتیک حیوانات برای کشف بینش‌های بیولوژیکی گسترده‌تر است که در همه گونه‌ها از جمله گونه‌های ما کاربرد دارد
برای این مطالعه، او و همکارانش بر روی سگ‌های "لابرادور رتریور"های انگلیسی تمرکز کردند.
او گفت: «هر کسی که سگ‌ها را بشناسد می‌داند که شروع با لابرادورها ایده خوبی است، زیرا آنها بسیار مستعد چاق شدن هستند. آنها به این شهرت دارند که سگ‌های واقعاً غذاخور هستند و واقعاً به غذا وسواس دارند.»
این تیم نمونه‌هایی را از 241 سگ جمع‌آوری کرده و یک مطالعه مرتبط با ژنوم انجام دادند که کل مجموعه ژن‌های یک موجود زنده را برای شناسایی مناطق مرتبط با یک ویژگی خاص بررسی می‌کند.
گفتنی است که پنج ژن برتر نیز در چاقی انسان وجود دارد که یکی از موثرترین آنها DENND1B نام دارد.
آنها ارزیابی کردند که سگ‌ها چقدر صاحبان خود را برای غذا آزار می‌دهند و اینکه آیا آنها اهل غذا خوردن هستند یا خیر.
رافان گفت: «سگ‌های کم‌خطر بدون توجه به اینکه صاحبانشان غذا و ورزش را مدیریت می‌کنند، وزن سالمی داشتند. اما اگر سگی با خطر ژنتیکی بالا همراه باشد، اگر صاحبش از رژیم غذایی و ورزش راضی بود، احتمالاً واقعاً اضافه وزن را خواهید دید.»
برای رافان، این مطالعه دو نکته مهم دارد. نکته اول، نور جدیدی که در مسیر چگونگی تأثیر DENND1B بر مغزی که مسئول تنظیم تعادل انرژی و اشتها است، ایجاد می شود.
وی در این باره گفت: این سیستم که به عنوان مسیر لپتین-ملانوکورتین شناخته می‌شود، یک هدف کلیدی برای برخی از داروهای ضد چاقی است.تنها با درک زیست شناسی و تفاوت‌های ظریف آن می‌توان درمان و مدیریت چاقی را بهبود بخشیم.
نکته دوم این که این مطالعه به محققان اجازه داد تا خطر ژنتیکی چاقی را در سگ‌های منفرد و میزان تلاش لازم برای حفظ وزن سالم آنها را تعیین کنند. اندازه‌گیری این در سگ‌ها آسان‌تر از انسان‌ است، زیرا رژیم غذایی و ورزش آنها کاملاً توسط صاحبان آنها کنترل می‌شود.
رافان تاکید کرد: ما نباید با صاحبان سگ‌های دارای اضافه وزن بد رفتار کنیم.این به این معنا نیست که آنها افرادی ناامید نیستند که به حیوانات خانگی خود اهمیت نمی‌دهند. بلکه فقط حیواناتی دارند که دائماً به دنبال فرصتی برای خوردن هستند و فقط مقدار کمی غذای بیشتر، در هر روز، برای افزایش وزن در طول زمان کافی است.