بزرگنمايي:

خبر یزد - خبرگزاری میزان –
سال 1403 برای فدراسیون ورزش‌های نابینایان و کم‌بینایان ایران همراه با موفقیت‌هایی در عرصه‌های مختلف و تلاش برای توسعه ورزش‌های مرتبط در داخل کشور بود. با این حال، چالش‌هایی نظیر کمبود زیرساخت‌های مناسب و نیاز به حمایت‌های بیشتر از سوی مسئولین همچنان وجود دارد. توجه به این مسائل و برنامه‌ریزی‌های دقیق می‌تواند به بهبود شرایط و ارتقای سطح ورزشکاران نابینا و کم‌بینا منجر شود.
فدراسیون ورزش‌های نابینایان و کم‌بینایان ایران در سال‌های اخیر با چالش‌های متعددی مواجه بوده است که عملکرد این فدراسیون را تحت تأثیر قرار داده و انتقادات ورزشکاران را به دنبال داشته است. از سوی دیگر مشکلات مالی این فدراسیون باعث شده بسیاری از برنامه‌های ورزشی نابینایان و کم‌بینایان دچار سردرگمی و بلاتکلیفی شود.
ورزشکاران نابینا و کم‌بینا که با وجود محدودیت‌هایشان برای افتخارآفرینی در میادین بین‌المللی تلاش می‌کنند، همواره از کمبود حمایت‌های مالی و امکانات ورزشی مناسب گلایه دارند به طوری که بسیاری از آن‌ها برای تأمین هزینه‌های سفرهای ورزشی، تجهیزات مناسب و حتی تمرینات ابتدایی با مشکلات جدی روبه‌رو هستند.
یکی دیگر از انتقاداتی که به این فدراسیون می‌شود، بی‌برنامگی در برگزاری مسابقات داخلی است به طوری که برخی از رقابت‌های قهرمانی کشور نابینایان به تعویق افتاده یا بدون کیفیت لازم برگزار می‌شود. این موضوع ممکن است انگیزه ورزشکاران را کاهش داده و آنها را از ادامه فعالیت حرفه‌ای دلسرد می‌کند.
در حالی که برخی استان‌ها، مانند تهران، اصفهان و فارس، مورد توجه بیشتری قرار گرفته‌اند، بسیاری از استان‌های محروم کشور از امکانات ورزشی مناسبی برخوردار نیستند و ورزشکاران این مناطق فرصت چندانی برای رشد ندارند. به نظر می‌رسد فدراسیون باید عدالت را در توزیع امکانات رعایت کند و همه ورزشکاران را به یک چشم ببیند.
ورزشکاران نابینا و کم‌بینا با کمبود امکانات و زیرساخت‌های مناسب مواجه هستند. به گفته محمدرضا مظلومی، رئیس فدراسیون، حتی یک ورزشگاه تخصصی با دسترسی‌ مطلوب برای این ورزشکاران وجود ندارد و تنها 10 هیئت از هیئت‌های فعال در کشور دارای سالن ورزشی هستند.
انتظار می‌رود که مسئولان ورزش کشور به جای وعده‌های توخالی، اقدامات عملی و فوری برای رفع این مشکلات انجام دهند تا ورزش نابینایان در ایران به جایگاه شایسته خود برسد.
احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان در دیدار روزهای پایانی سال گذشته خود با مسئولان فدراسیون نابینایان بر لزوم حمایت بیشتر از ورزشکاران تأکید کرده و مشکلات مالی و زیرساختی را از چالش‌های اصلی این فدراسیون دانسته است. او همچنین خواستار افزایش تعاملات بین‌المللی و بهبود برنامه‌های استعدادیابی شده است.
با وجود این اظهارات، همچنان مشکلاتی مانند ضعف در مدیریت، نبود برنامه‌های حمایتی مؤثر، و عدم توسعه زیرساخت‌ها به قوت خود باقی است. عملاً وعده‌های کلی بدون اقدامات اجرایی ملموس نمی‌تواند مشکلات بنیادین این فدراسیون را حل کند.
احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان نیز اخیراً در رابطه با ورزشکاران این رشته‌ها گفته است، مدال‌آوری نابینایان برای ورزش کشور با اهمیت است و ضرورت دارد فدراسیون، بیش‌تر از گذشته کار کند.
در سال 1403، مسابقات قهرمانی کشور فوتبال نابینایان در دو بخش جوانان و بزرگسالان برگزار شد که نشان‌دهنده توجه فدراسیون به توسعه این رشته در سطوح مختلف سنی است.
با توجه به مسابقات پاراآسیایی ژاپن در سال آینده، از فروردین سال جدید، اردوهای تیم‌های ملی نابینایان و کم‌بینایان آغاز می‌شود.
عملکرد نابینایان و کم‌بینایان در بازی‌های پارالمپیک پاریس:
کاروان نابینایان و‌کم بینایان کشورمان که با 14 ورزشکار (8 ورزشکار در رشته‌های انفرادی و 6 ورزشکار در رشته تیمی گلبال) در این پارالمپیک پاریس شرکت کرده بود یک نشان طلا و 5 نقره و‌ مجموعاً 6 مدال به ارمغان آورد.
امیرحسین علیپور در پرتاب وزنه طلا گرفت و مهدی اولاد در همین ماده به نشان نقره رسید.
همچنین علی پیروج در پرتاب نیزه نشان نقره بر گردن آویخت، سجاد نیک پرست در این ماده پنجم شد.
حسن باجولوند‌ در پرتاب دیسک صاحب مدال نقره و مهدی اولاد در این ماده چهارم شد.
میثم بنی‌طبا در جودو به‌مدال نقره رسید، موسی غلامی هم در جودو از صعود به دیدار رده‌بندی بازماند.
هاجر صفرزاده تنها بانوی کم‌بینای دونده کشورمان هم در ماده 400 متر دو و میدانی مدال نقره گرفت که این اولین مدال ادوار پارالمپیک برای یک بانوی کاروان نابینایان و‌کم بینایان محسوب می‌شود. صفرزاده در ماده 200 متر به چهارمی شد.
تیم ملی گلبال ایران هم در رده پنجم قرار گرفت. شمشیر دولبه فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان/ اولویت با ورزش همگانی است یا قهرمانی؟
بر اساس گزارش‌های رسمی کمبود امکانات در بسیاری از استان‌ها وجود دارد و 7 هیئت ورزشی استانی هنوز دفتر کار ندارند و 21 هیئت سالن ورزشی مناسب برای تمرین ندارند و مجبور هستند از سالن‌های اجاره‌ای استفاده کنند.
هر چند محمدرضا مظلومی، رئیس این فدراسیون اعلام کرده کمبود امکانات مانع تحقق اهداف ما نیست، زیرا هر ساله مسابقات قهرمانی کشور در رشته‌های مختلف را برگزار می‌کنیم و اعزام‌های منظمی نیز برای مسابقات آسیایی، جهانی، پاراآسیایی و پارالمپیک داریم. در سه دوره بازی‌های پاراآسیایی روند رو به رشدی داشتیم.
یکی از معضلات بزرگ فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان ایران این است که در حوزه همگانی با مشکلی جدی روبروست و عملاً بسیاری از ورزشکاران این رشته‌ها در حوزه قهرمانی و مدال‌آوری فعالیت می‌کنند در صورتی که شاید با توجه به شرایط خاصی که ورزشکاران این قشر دارند این روال، صحیح نباشد و ضرورت دارد بسیاری از اقشار معمولی جامعه نابینایان و کم‌بینایان لذت حضور در ورزش را بچشند کمااینکه قهرمان نباشند و یک شهروند معمولی باشند.
این موضوع برای این فدراسیون همانند یک شمشیر دولبه خواهد بود زیرا اگر اولویتش ورزش قهرمانی و بالا بردن سطح فدراسیون به این واسطه باشد در امر همگانی شدن رشته‌های زیرمجموعه این فدراسیون و لزوم ترویج ورزش در این قشر مظلوم دچار مشکل خواهد شد و پس از مدتی نیز موفق به کسب استعدادهای جدید نمی‌شود و این رشته‌ها دچار پوچی مطلق خواهد شد.
انتهای پیام/