بزرگنمايي:

خبر یزد - زومیت /کاوشگر وویجر 1 ناسا، 35 سال پیش در روز ولنتاین عکس بی‌نظیری از زمین آبی گرفت و دید ما از سیاره‌مان را متحول کرد.
در روز ولنتاین سال 1990، فضاپیمای وویجر 1 ناسا یکی از نمادین‌ترین تصاویر را ثبت کرد: تصویر زمین از فاصله‌ی 6 میلیارد کیلومتری. در آن لحظه، تمام بشریت در تکه‌ای شبح‌آلود از یک پیکسل که در دریای بیکران تاریکی شنا می‌کرد، اسیر شدند؛ نقطه‌ی آبی کم‌رنگ که در خلأ گم شده بود.
کارل سیگن، ستاره‌شناس و نویسنده علمی که به خاطر سریال تلویزیونی تقدیرشده‌ی «کیهان: یک سفر شخصی» شناخته شده، یکی از دلایل وجود این تصویر است. سیگن به عنوان عضوی از تیم وویجر، به ساخت لوح‌های طلایی که روی کاوشگرهای دوقلوی وویجر نصب شدند، کمک کرد. این لوح‌ها نمونه‌های نمادینی از فرهنگ انسانی و پیام‌های صلح را برای هر موجود بیگانه فرضی که ممکن است روزی با آن‌ها روبه‌رو شود، حمل می‌کند.
پس از پرتاب کاوشگر وویجر 1 در سال 1977، سیگن همچنین پیشنهاد داد که این فضاپیما در سفر خود به منظومه‌ی شمسی خارجی تصویری از زمین بگیرد. براساس گزارش The Planetary Society ثبت این تصویر به یک دهه برنامه‌ریزی نیاز داشت تا بر خطراتی مثل دوربین‌های حساس فضاپیما و تعدیل پرسنل ضروری غلبه کند.
زمین در تصویر نقطه آبی کم‌رنگ، حتی یک پیکسل از عکس را اشغال نکرده است.
اما پس از آنکه وویجر 1 سرانجام معروف را در آن سوی مدار نپتون گرفت، آن را روی ضبط صوت خود ذخیره و سپس طی دوره‌ای سه‌ماهه، اطلاعات را به آرامی و پیکسل به پیکسل به تلسکوپ‌های رادیویی زمینی منتقل کرد. توصیف معروف سیگن از تصویر با نوشتن کتابش با عنوان نقطه‌ی آبی کم‌رنگ (1994) امروز نیز به اندازه‌های دهه‌های گذشته، معروف است. سیگن نوشت:دوباره به آن نقطه نگاه کنید. همین‌جا است. اینجا خانه است. این ما هستیم. روی آن همه کسانی که دوستشان دارید، همه کسانی که می‌شناسید، هر کسی که تا به‌حال نام آن‌ها را شنیده‌اید، هر انسانی که بوده، زندگی خود را سپری کرده است. تمام شکارچیان و جویندگان، تمام قهرمان‌ها و ترسوها، تمام خالق‌ها و ویرانگران تمدن، تمام پادشاهان و دهقان‌ها، تمام زوج‌های جوان عاشق، تمام پدر و مادرها، تمام فرزندان امیدوار، تمام مخترعان و کاشفان، تمام معلم‌های اخلاق، سیاستمدارهای فاسد، تمام ابرستاره‌ها، تمام رهبران عالی، تمام قدیس‌ها و گناهکاران تاریخمان آنجا زندگی کردند. روی یک نقطه از غبار پرتو خورشید.
سی و پنج سال بعد، چیزهای زیادی برای زمین و کاوشگرهای وویجر تغییر کرده است. وویجر 1 بیش از 25 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله گرفته که چهار برابر دورتر از زمانی است که آن عکس گرفته شد و هنوز هم با وجود مشکلات فنی گاه و بیگاه، داده‌های علمی را از فضای میان‌ستاره‌ای برای ما ارسال می‌کند.
متأسفانه ثابت شده که فضای میان‌ستاره‌ای کمی خالی است، بنابراین به نظر می‌رسد وویجر 1 دوباره روز ولنتاین را تنها خواهد گذراند. امیدواریم بتوانیم اندکی عشق به فضاپیمایی بدهیم که روزی به ما کمک کرد سیاره‌ی زیبا و شکننده‌مان را از زاویه‌ای جدید ببینیم.