بزرگنمايي:

خبر یزد - فارس /پروژه پول‌پاشی ولیعهد سعودی بعد از گذشت 2 سال باعث شده تا تیم ملی فوتبال عربستان به رده هفتم آسیا سقوط کند.
«این همه پول برای فوتبال خرج کردیم اما تیم‌ملی در رده 58 دنیا و 7 آسیا ایستاد!»، این اظهارات سدیس الدوسری، هوادار فوتبال سعودی در نقد ریخت و پاش بیهوده مسئولان این کشور برای فوتبال است.عربستان در مدت 2 سال برای پیشرفت فوتبالش مبلغی نزدیک به 3.2 میلیارد دلار هزینه کرده تا به عنوان پرهزینه‌ترین لیگ و فدراسیون آسیا شناخته شود.
ریخت و پاش‌های عربستان به دستور محمد بن سلمان، ولیعهد این کشور در سال 2023 آغاز شد.بن سلمان به صندوق سرمایه‌گذاری سعودی دستور داد تا از منابع ملی باشگاه‌های فوتبال و فدراسیون فوتبال را از پول بی‌نیاز کند تا بتوانند بهترین فوتبالیست‌ها و مربیان دنیا را به خدمت بگیرند.
این بدان معناست که بن‌ سلمان 320 هزار میلیارد تومان که تقریبا به اندازه 100 برابر بودجه سالیانه لیگ ایران(3 هزار و 300 میلیارد تومان) هزینه کرده است.سایت الکوره می‌نویسد که جذب ستارگان سرشناس مثل رونالدو، نیمار و بنزما تا حدودی به رشد فوتبال باشگاهی عربستان کمک کرده اما در طرف مقابل تیم‌ملی فوتبال سعودی را به خاک سیاه نشانده است.براساس گزارش این رسانه معتبر عربی، فدراسیون فوتبال عربستان مجوز جذب 10 فوتبالیست خارجی برای هر باشگاه صادر کرد که با این قانون به بازیکنان جوان و ملی‌پوش سعودی در باشگاه‌ها بازی نرسید تا وضعیت تیم ملی به اینجا کشیده شود.
الگوی عربستان برای پیشرفت فوتبال شبیه الگوی چین برای پیشرفت سوپر لیگ در سال‌های 2012 تا 2018 است.ریخت و پاش بدون حساب و کتاب چین با جذب ستارگان سرشناس در نهایت باعث ورشکستگی سوپر لیگ و ضعیف‌تر شدن تیم‌ملی فوتبال این کشور شد.
علی العنزی، خبرنگار سعودی می‌گوید که هزینه‌های نجومی صندوق سرمایه‌گذاری با هدف بلندمدت است و نباید به نتایج ضعیف تیم ملی در 2 سال اخیر اکتفا شود چون در آینده این هزینه‌ها جواب خواهد داد.اما عیسی البلوشی، خبرنگار عمانی معتقد است که هزینه‌های نجومی در فوتبال باید بر اساس هزینه و درآمد طراحی شود در غیراین صورت نه تنها منجر به پیشرفت نمی‌شود بلکه باعث ورشکستگی می‌شود.
بازار
نشریه گاردین در بخشی از گزارش «فوتبال نوین» می‌نویسد که فوتبال به یک تجارت جهانی تبدیل شده و نیاز به برنامه‌ریزی دقیق دارد. هزینه‌ها باید در چارچوب برنامه‌ها اعمال شوند در غیراین صورت منابع مالی برای زمان بلندمدت نمی‌تواند پاسخگو هزینه‌ها باشد.